پرنده بودم

شاعر در شعرهایش با انسان‌ها و عناصر طبیعت ارتباط برقرار کرده و عواطفش را در کلمات جاری می‌کند. تسلط شاعر بر قالب‌های کلاسیک و نو، از ویژگی‌های مهم اوست. شعرها به دو دسته نیمایی و سپید تقسیم شده‌اند. در شعر «جیرجیر» آمده است: «زندگی، جیرجیر کفش‌های توست. کفش‌های تو لحظه‎‌ای که روی کهکشان کشیده می‌شود.»