کودکان

نمرود فرمانروای بابل بود. بابلیان بت‌پرست بودند و حضرت ابراهیم آن‌ها را به یکتاپرستی دعوت می‌کرد. سرد شدن آتش بر حضرت ابراهیم هم نتوانست آن‌ها را به راه راست هدایت کند. ابراهیم از آن شهر رفت تا در جایی دیگر مردم را هدایت کند.

در روزگاران قدیم در سرزمین فلسطین پادشاهی عادل به نام «طالوت» حکمرانی می‌کرد و در همسایگی آ‌ن‌ها پادشاه ستمگری به نام «جالوت» فرمانروایی داشت. در نبرد جالوت و طالوت، جالوتیان قوی‌تر بودند؛ اما حضرت داوود که پسری نوجوان بود، توانست با پوشیدن زره طالوت و قلاب‌سنگش جالوت را نابود کند. داوود سال‌های زیادی مردم را به درستی و نیکی هدایت کرد.

داستان این کتاب درباره حضرت نوح (ع) است که مردم را به پرستش خدای یگانه دعوت می‎کند. داستانی که قدرت الهی را به رخ می‌کشد. آن هنگام که با نزول عذاب الهی، کشتی نوح پس از چهل شبانه‌روز بر روی کوه بلندی به نام «جودی» به خشکی می‌نشیند و زندگی جدیدی را به نوح و یارانش نوید می‎دهد.

در این داستان با تأملی در آیاتی از سوره‌های «بقره» و «اعراف»، داستان خلقت انسان و سجده کردن فرشتگان بر انسان و سرپیچی کردن ابلیس از این کار بازگو می‌شود. فریب خوردن آدم و حوا و رانده شدن آن‌ها به زمین از دیگر موضوعاتی است که در داستان به آن پرداخته شده است.

این کتاب به استناد سوره «کهف» از قرآن کریم، به داستان اصحاب کهف می‌پردازد. این داستان به دوران فرمانروایی «دقیانوس» که حاکمی خودخواه و ستمگر بود، باز می‎گردد که شش نفر از درباریان خداپرست به رهبری «تلمیخا»به مخالفت با او قیام کردند.

حضرت عیسی (ع) چند نفر از حواریون خود را به انطاکیه فرستاد تا مردم آنجا را به یکتاپرستی دعوت کنند. آن‌ها با معجزاتی مثل شفای بیماری‌های لاعلاج و زنده کردن مردگان این کار را انجام دادند؛ اما با دستور پادشاه زندانی شدند تا اینکه شمعون یکی دیگر از حواریون به دربار پادشاه راه یافت و سعی کرد تا دوستان خود را نجات دهد.

این داستان بر اساس آیات ۸۲ تا ۸۶ سوره «مائده» نوشته شده است. بزرگان مکه که گمان می‎کردند حضور حضرت محمد (ص) به ضرر آن‌هاست، سعی داشتند تا نجاشی را با دادن هدیه‌های گران‌قیمت تطمیع کنند تا نجاشی به دعوت پیامبر اکرم (ص) برای گرویدن به اسلام پاسخ منفی بدهد. تصمیم‌گیری عاقلانه و هوشمندانه از نکات این داستان است.

این داستان با تأملی در آیات سوره شعرا و آیه ۱۳۰ سوره اعراف به رشته تحریر در آمده است. در این روایت حضرت موسی (ع) فرعون را به یکتاپرستی دعوت می‌کند. همچنین به معجزات حضرت موسی و از جا کنده شدن برج فرعون اشاره می‌شود که نماد قدرت او بود و موجب تحکیم ایمان یاران موسی (ع) به خداوند شد.

این کتاب حاوی دو داستان کوتاه قرآنی است. داستان نخست با استناد به سوره «قلم» و با موضوع بخشش و انفاق نوشته شده است. داستان دوم با تأمل در آیه ۲۸ سوره «فرقان» به رشته تحریر در آمده است و ماجرای قوم «رَس» و چگونگی دعوت آن‌ها به یکتاپرستی را بازگو می‌کند.

مردم شهر «بعلبک» بت‌پرست بودند. خداوند حضرت الیاس را مأمور کرد تا مردم آن دیار را به یکتاپرستی دعوت کند. روزی همسر پادشاه دستور داد کشاورز بی‌گناهی را به قتل برسانند. نزول عذاب الهی بر پادشاه و ملکه، باعث شد تا مردم به حضرت الیاس ایمان بیاورند.