کودکان

این داستان با تأملی در آیات سوره شعرا و آیه ۱۳۰ سوره اعراف به رشته تحریر در آمده است. در این روایت حضرت موسی (ع) فرعون را به یکتاپرستی دعوت می‌کند. همچنین به معجزات حضرت موسی و از جا کنده شدن برج فرعون اشاره می‌شود که نماد قدرت او بود و موجب تحکیم ایمان یاران موسی (ع) به خداوند شد.

این کتاب حاوی دو داستان کوتاه قرآنی است. داستان نخست با استناد به سوره «قلم» و با موضوع بخشش و انفاق نوشته شده است. داستان دوم با تأمل در آیه ۲۸ سوره «فرقان» به رشته تحریر در آمده است و ماجرای قوم «رَس» و چگونگی دعوت آن‌ها به یکتاپرستی را بازگو می‌کند.

مردم شهر «بعلبک» بت‌پرست بودند. خداوند حضرت الیاس را مأمور کرد تا مردم آن دیار را به یکتاپرستی دعوت کند. روزی همسر پادشاه دستور داد کشاورز بی‌گناهی را به قتل برسانند. نزول عذاب الهی بر پادشاه و ملکه، باعث شد تا مردم به حضرت الیاس ایمان بیاورند.

موضوع این داستان انتخاب دوست است. «ابو هاشم» از یاران امام پنجم شیعیان، با «عبدالرحمن» که مردی باایمان است، رفاقت می‌کند. امام با نقل داستانی از قوم موسی (ع) ابو هاشم را متوجه مسئله‌ای می‌سازد که در زندگی و ارتباطات جامعه امروز نیز تأثیرگذار است.

در این داستان به نقل از کتاب «اصول کافی»، با بازگویی داستانی از دو دوست که از یاران امام صادق (ع) نیز هستند، دو ویژگی اخلاقی، نیکی کردن و جواب بدی را با بدی ندادن و همچنین ارزش گذاردن به رابطه دوستی، مورد تبیین قرار می‌گیرد.

در این داستان که با هدف آشنایی کودکان با اخلاق دینی و نیز پیامبران الهی تدوین شده، داستانی از کتاب «بحارالانوار» بازنویسی می‌شود که در آن پیامبر اسلام با رفتاری صحیح به مردی عرب، خوش‌قولی و وفای به عهد را آموزش می‎دهند. کاربست مباحث مربوط به داستان در زندگی از دیگر اهداف کتاب است.

این داستان از کتاب «اصول کافی» برگزیده شده و هدف، آشنایی کودکان با زندگی پیامبر اکرم (ص) است. همچنین به احترام گذاشتن به زیردستان و فخرفروشی نکردن و مغرور نبودن در مقابل فقرا تأکید می‎کند. گسترش اخلاق دینی از اهداف این کتاب است.

این داستان از کتاب «بحارالانوار» بازنویسی شده است و کودکان را با امانت‌داری آشنا می‌کند. عبدالله از شاگردان امام صادق (ع) با داستانی که ایشان تعریف می‎کنند، متوجه می‌شود که حتی اگر بدترین انسان‌ها هم چیزی را به امانت به او بسپارند، باید از آن مراقبت کرده و به صاحبش بازگرداند.

امام حسن (ع) سوار بر اسب از کوچه می‌گذشت که مردی شامی جلوی امام را گرفت و به ایشان ناسزا گفت. امام رفتار مرد را تحمل و سپس با مهربانی مرد را به منزل خود دعوت کردند. مرد غریبه شرمنده و متوجه اشتباه خود شد.

این داستان از کتاب «منتخب‌التواریخ» برگزیده و بازنویسی شده است. در این داستان پسری نوجوان به نام «قنبر» با مشاهده رفتار امام علی (ع) متوجه می‌شود که احترام به مقام پدر چه ارزش والایی دارد و میان رفتاری که پدر با پسرش دارد و رفتاری که پسر باید با پدرش داشته باشد، تفاوت وجود دارد.