بیست‌و‌هفت‌ آدم‌آهنی

شاعر این مجموعه اشعار، با توجه به روحیات مخاطبانش، سعی کرده که واقعیت‌های زندگی را از پس پرده‌ای سیاه به تصویر بکشد و خواننده را با تلخی‌های زندگی روبه‌رو کند. حال‌وهوای این اشعار پر است از بیم ‌و امید، تنهایی و سکوت، سیاهی و سرما، توصیفات تلخ شاعر از زندگی با استفاده از کلماتی مثل دروغ، تبر، ‌خانه‌ی کلنگی، ‌زخم و دل‌گیر و ... زهرآگین‌تر و غم‌انگیزتر می‌شود، اما پشت این همه غم امیدی نهفته است که نمی‌شود آن را نادیده گرفت...