لحظه‌های بی‌ملاحظه

کتاب حاضر مجموعه‌ای از اشعار است که در قالب‌های نیمایی، غزل، مثنوی، رباعی و دوبیتی سروده شده‎اند. در اشعار نیمایی، شاعر خود را گلدانی می‎داند که بدون گل وجود معشوق، وجودش پوچ است. او مرگ را وقتی می‎داند که بدون یار باشد. نام برخی از غزل‎ها به این ترتیب است: «هجران»، «آیینه شکسته»، «روزشمار عربی» و «لحظه‌های بی‌تو بی‌ملاحظه‌اند». در شعر آخر آمده است: «به نگاهی شکفت و پنجره شد باز دیوار چند لحظه پیش، پر شد از نور کاسه چشمم، غرق دیدار چند لحظه پیش». «سهم بنی آدم»، «حیرت»، «تمنا»، «طلوع دیدار» و «تهمت»، نام بعضی از اشعاری است که در قالب رباعی و دوبیتی سروده شده است.