انواع ادبی

کتاب حاضر شامل سه دفتر است. اشعار دفتر نخست در قالب غزل سروده شده‌اند، دفتر دوم در قالب نیمایی و دفتر سوم در قالب رباعی. شاعر سی ساله این مجموعه البته به رباعی‌هایش مشهور است. ناشر این رباعی را برای پشت جلد کتاب برگزیده است: «دیدار بهاری من و گنجشکان/ آرامش جاری من گنجشکان/ من این طرف میزم و آن‌ها آن‌سو/ صبحانه‌ی کاری من و گنجشکان»

کتاب حاضر مجموعه اشعاری است که در قالب رباعی سروده شده است. نام برخی از این رباعی‌ها به این ترتیب است: «غرور»، «یاد»، «بی‌تاب»، «تردید»، «تنهایی»، «فردا»، «درغربت» و «جست‌وجو». در رباعی اول، شاعر از عشقِ معشوق می‌گوید که به هر دلی محرم نمی‌شود و قلب خودش که اسیر هر غمی نمی‌شود. این قلب و عشق، هر دو مغرورند. در شعر دوم، از معشوق شکایت می‎کند که چقدر راحت او را از یاد برده است. در شعر سوم، خود را مانند گل آفتابگردان، در شب سرگردان می‎بیند؛ چون او هم از دیدار محبوب محروم شده است.

کتاب حاضر مجموعه‌ای است از غزل‌‌های شاعر که طی سال‌های 1389 تا 1396 سروده و در سه بخش آورده شده‌اند. «نقطه چین آخر خط»، « حق با سپیدار است» و «شاید صدایی» نام این بخش‌هاست. بخشی از نخستین شعر این دفتر از این قرار است: ای منتها مسیر تماشا تو/ من نامه نگاهم و امضا تو/ با تو پر از سکوت، پر از صبحم/ غرق هزار خاطره‌ام با تو/ آن‌قدر از هوای تو لبریزم/ در حیرتم منم که منم یا تو

این کتاب مجموعه اشعاری است که در قالب غزل سروده شده و حاوی سی و یک شعر است. شعر «سیب سرخ»، درباره عشق و تنهایی است. شاعر آرزو دارد که کاش یک سیب باشد تا بتواند به راحتی معشوق را بفریبد. او خود را غرق در دریای عشق می‎داند و مرگ را برای خود دلنشین. شاعر در شعر «باران»، باران را پیک بشارت برای خاک خشکیده زمین می‎داند، بشارتی که گره از بخت داغ باز کرده است. غزل «چشم به راه»، برای احمد متوسلیان سروده شده است و «زنی چنان که تویی» برای مادرش.

این کتاب مجموعه اشعاری است که در پنج بخش مختلف سروده شده است، رباعی و دوبیتی، نیمایی، غزل، ترجیع‌بند و قصیده. «عکس کودکی»، «قهر»، «اتفاق»، «تنهایی» و «ذوق‌مرگ»، نام بعضی از اشعاری که به سبک نیمایی سروده شده است. «محبس»، «کوچه‌گرد» و «خبر داغ»، نام برخی از غزل‌هاست. در بخش رباعی و دوبیتی این اشعار آمده است: «افسوس»، «حسرت»، «شوخی» و.... شعری که در قالب قصیده سروده شده است، «یوسفِ لیلا» نام دارد و «به یارانش بفرمایید» در قالب ترجیع‌بند.

این کتاب مجموعه اشعاری است که درباره «لبنان» و مردم «فلسطین» سروده شده است و دو بخش دارد. بخش اول «از تنهایی موج‌ها نام دارد» و بخش دوم «گزارش از خاک مقدس». در شعری از بخش اول آمده است: «گفتم سلام لبنان!/ شاخه‌های زیتون/ در گرمیِ دهانم جوانه زدند/ سیب‌های سرخ/ شعله‌ور بودند/ و نیوتن درباغ نبود... ». در شعر دیگری به نام «روزگار» از بخش دوم آمده است: «روز دوم/ موشکی از کنار سرم گذشت و خیابانی را که در آن قدم می‎زدم برد/ الان کجا باید باشم؟ »

کتاب حاضر مجموعه اشعاری است که در قالب غزل سروده شده است. شاعر معتقد است که این غزل‌ها را عشق نوشته است نه او. شاعر بر دوش بردن بار عشق و برپا نگه ‌داشتن عَلَم نام اساطیر عاشقانه را تقدیر خود می‌داند که البته روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود؛ به‌خصوص در این روزگار. او پیری را سرآغاز بیداری از خواب آشفته دنیا می‌داند و... . «ما عشق می‌ورزیم، پس جاودان هستیم»، «آن‌چنان مست توام من که سر از پا نشناسم»، «نمی‌دانم چه پیش آمد که یادم شد فراموشت» و «بی آن‌که عاشقم باشی، گفتم که بی تو می‌میرم»، نام برخی از این غزل‌هاست.

کتاب حاضر مجموعه اشعاری است که شامل چهار فراز می‌شود. فراز اول، ترکیب‌بندی عاشورایی است که شانزده بند دارد، فراز دوم، دوبیتی، غزل و مثنوی است و فراز سوم و چهارم دربردارنده اشعار نیمایی و غزل است. در بند هفتم از فراز اول آمده است: «عاشق تویی، به عشق تو پابست زینب است، عاشق‌نواز و آینه در دست زینب است ـ از بانوان کرببلا، ای حسین جان! آن زن که در کمند بلا جَست، زینب است». در یکی از دوبیتی‌های فراز دوم از بی‌تابی دل‌ها با آمدن محرم سخن می‎گوید و اینکه دل‌هایی که از سنگ و آهن است، با نام حسین (ع) آب می‎شود. در فراز سوم... .

کتاب حاضر مجموعه‌ای از ده شعر کوتاه درباره محیط زیست است. «گیرنده»، «دوستانه» و «گوزن در کافی‌شاپ»، نام بعضی از این شعرهاست. شاعر در شعر «گیرنده»، زمانی را تصور می‎کند که دیگر هیچ درختی وجود ندارد، زمانی که آدم چهارده‌ساله به چهل‌سالگی نمی‎رسد و بر اثر بیماری آسم می‌میرد! در شعر «دوستانه»، شاعر یادآوری می‎کند که زمین در حال گرم شدن است. در شعر «گوزن... » سر گوزنی به دیوار کافه آویزان است که قهوه را قهوه‌ای‌تر و فنجان‌ها را تلخ‌تر می‎کند!

کتاب حاضر مجموعه‌ای از دَه شعر کوتاه است که درباره محیط زیست سروده شده‌اند. شاعر در هر شعر، به نوعی تذکر می‎دهد که زمین در حال نابودی است و هرچه زودتر باید فکری کنیم و راه چاره‌ای بیابیم. «اینجا جنگل نیست»، «عروس‌های عزادار»، «صرفاً جهت اطلاع» و «پیش به سوی عقب» نام برخی از این اشعار است. در شعر آخر، شاعر نگران است؛ زیرا بیابان‌ها پیشرفت کرده‌اند و سرطان هم. ساختمان‌ها تا کنار رودخانه‌ها پیش رفته‌اند و انسان تا مرز نابودی زمین!