داستان کوتاه

در زمان‌های قدیم مردم خوشبختی در سرزمین یمن به‌ نام قوم سبا زندگی می‎کردند. آن‌ها بسیار ثروتمند بودند؛ ولی ثروت خود را در راه درست استفاده نمی‎کردند و به عیاشی می‌پرداختند و زیردستان خود را آزار می‌دادند. یک روز با بلای الهی مواجه شدند و ثروت خود را ازدست دادند.

در روزگاران قدیم در سرزمین فلسطین پادشاهی عادل به نام «طالوت» حکمرانی می‌کرد و در همسایگی آ‌ن‌ها پادشاه ستمگری به نام «جالوت» فرمانروایی داشت. در نبرد جالوت و طالوت، جالوتیان قوی‌تر بودند؛ اما حضرت داوود که پسری نوجوان بود، توانست با پوشیدن زره طالوت و قلاب‌سنگش جالوت را نابود کند. داوود سال‌های زیادی مردم را به درستی و نیکی هدایت کرد.

داستان این کتاب درباره حضرت نوح (ع) است که مردم را به پرستش خدای یگانه دعوت می‎کند. داستانی که قدرت الهی را به رخ می‌کشد. آن هنگام که با نزول عذاب الهی، کشتی نوح پس از چهل شبانه‌روز بر روی کوه بلندی به نام «جودی» به خشکی می‌نشیند و زندگی جدیدی را به نوح و یارانش نوید می‎دهد.

در این داستان با تأملی در آیاتی از سوره‌های «بقره» و «اعراف»، داستان خلقت انسان و سجده کردن فرشتگان بر انسان و سرپیچی کردن ابلیس از این کار بازگو می‌شود. فریب خوردن آدم و حوا و رانده شدن آن‌ها به زمین از دیگر موضوعاتی است که در داستان به آن پرداخته شده است.

حضرت عیسی (ع) چند نفر از حواریون خود را به انطاکیه فرستاد تا مردم آنجا را به یکتاپرستی دعوت کنند. آن‌ها با معجزاتی مثل شفای بیماری‌های لاعلاج و زنده کردن مردگان این کار را انجام دادند؛ اما با دستور پادشاه زندانی شدند تا اینکه شمعون یکی دیگر از حواریون به دربار پادشاه راه یافت و سعی کرد تا دوستان خود را نجات دهد.

در دهم رمضان سال هشتم هجری، مسلمانان با همراهی پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، مکه را فتح می‌کنند. ابوسفیان به ظاهر مسلمان می‌شود و توطئه‌چینی می‎کند؛ اما این توطئه به نفع مسلمانان به پایان می‌رسد و ارحم‌الراحمین بودن خداوند بزرگ به نمایش گذاشته می‌شود.

این داستان بر اساس آیات ۸۲ تا ۸۶ سوره «مائده» نوشته شده است. بزرگان مکه که گمان می‎کردند حضور حضرت محمد (ص) به ضرر آن‌هاست، سعی داشتند تا نجاشی را با دادن هدیه‌های گران‌قیمت تطمیع کنند تا نجاشی به دعوت پیامبر اکرم (ص) برای گرویدن به اسلام پاسخ منفی بدهد. تصمیم‌گیری عاقلانه و هوشمندانه از نکات این داستان است.

این کتاب دربردارنده دو داستان کوتاه از حضرت «عزیر» با استناد به آیه ۲۹۵ از سوره بقره و «برصیصا»، از بندگان زاهد پروردگار و از مردمان بنی‌اسرائیل، با استناد به آیات ۱۶ و ۱۷ سوره حشر است. توکل و ایمان به خدا از موضوعاتی است که در این داستان‌ها به آن توجه شده است.

این داستان با تأملی در آیات سوره شعرا و آیه ۱۳۰ سوره اعراف به رشته تحریر در آمده است. در این روایت حضرت موسی (ع) فرعون را به یکتاپرستی دعوت می‌کند. همچنین به معجزات حضرت موسی و از جا کنده شدن برج فرعون اشاره می‌شود که نماد قدرت او بود و موجب تحکیم ایمان یاران موسی (ع) به خداوند شد.

این کتاب حاوی دو داستان کوتاه قرآنی است. داستان نخست با استناد به سوره «قلم» و با موضوع بخشش و انفاق نوشته شده است. داستان دوم با تأمل در آیه ۲۸ سوره «فرقان» به رشته تحریر در آمده است و ماجرای قوم «رَس» و چگونگی دعوت آن‌ها به یکتاپرستی را بازگو می‌کند.