داستان

«حسین طهرانی زمانی» در ۱۳۳۶ در تهران به دنیا آمد. او از دوره نوجوانی ضمن حضور در مساجد، با افکار انقلابیون مسلمان و فضای حاکم بر دوران پهلوی دوم، آشنا و جذب فعالیت‌های فرهنگی شد. در همین راستا، اعلامیه‏‌های حضرت امام (ره) را توزیع و تکثیر می‏‌کرد و سرانجام در ۲۲ آبان ۱۳۵۷ به هنگام پخش اعلامیه دستگیر و در واپسین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی از زندان آزاد شد.

ماجرای این کتاب، به روایت «تقی رفیع‌زاده» (زندانی سیاسی قبل از انقلاب) نوشته شده است. داستان از لحظاتی پیش از ورود حضرت امام (ره) به کشور، از درگیری‌های خیابانی و آتش زدن لاستیک‌ها و... آغاز می‌شود. تقی که همراه مادر بیمارش در خانه‌ای استیجاری متعلق به سرهنگی بازنشسته زندگی می‌کند، به خاطر شکنجه‌هایی که شده است، قادر به تحرک فعال نیست. در ادامه، راوی ضمن یادآوری گذشته، زندگی سخت و رنج‌آورش، فعالیت‌های سیاسی خود، بازداشت از سوی ساواک و شکنجه‌هایی را که دیده است، شرح می‌‏دهد.

ماجرای این کتاب به روایت «حمید حاجی‌عبدالوهاب» (زندانی سیاسی رژیم پهلوی) نوشته شده است. داستان، از شرح ماجراهای دوران سربازی، ظلم نظامیان به مردم در شهرستان‌ها و فعالیت‌های انقلابی راوی در طول سربازی شروع می‌شود. راوی پس از پایان خدمت سربازی، به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد تا اینکه از سوی ساواک بازداشت و تحت شکنجه قرار می‏‌گیرد. او در دادگاه فرمایشی به ده سال حبس محکوم می‌شود؛ اما در سوم آبان ۱۳۵۷ آزاد می‎شود.

«محمد جهان‌بین» در سال ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد. او با حضوری فعال در مساجد و شرکت در جلسات مذهبی، فعالیتش را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد. در سال ۱۳۵۵ درحالی‌که به عنوان تکنسین داروساز در بیمارستان بانک ملی مشغول به کار بود، به جرم اقدام علیه امنیت کشور از سوی ساواک بازداشت شد و پس از تحمل شکنجه‎های فراوان در اواخر سال ۱۳۵۶ آزاد شد. این کتاب بخشی از خاطرات و مبارزات او در آن دوران است.

نویسنده این داستان را از زبان یک شکنجه‌گر ساواک به نام «اصغر ضحّاک» روایت می‌کند. ضحّاک از شکنجه‌گران ساواک در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری، بازجوی نیروهای انقلابی است. او با پیروزی انقلاب و در جریان آزادسازی زندان کمیته به دست نیروهای انقلابی، لباس زندانی‌ها را بر تن می‌کند تا به‌عنوان یک ساواکی شناسایی نشود. او می‌‏تواند خود را از مهلکه نجات دهد و پس از مدتی تصمیم می‌گیرد از نیروهای انقلابی که زمانی زندانی او بوده‌اند و او موفق به اعتراف‌گیری از آن‌ها نشده است، انتقام بگیرد.

کتاب حاضر مستندی داستانی از زندگی و مبارزات «حسین خدادادی» است. او در سال ۱۳۲۴ در «ده‌نو»، از توابع شهرستان نیشابور به دنیا آمد و در کسوت روحانی در هفده شهریور ۱۳۵۴ به جرم تهیه اسلحه برای مبارزان، از سوی ساواک دستگیر و در مدت حدود هشت ماه حبس در «کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی کشور شاهنشاهی»، در نتیجه شکنجه‌های مداوم، معلول و به زندان قصر منتقل شد. وی ابتدا به سی سال حبس محکوم شد؛ اما به علت تأهل و معلولیت جسمی، این مدت به هشت سال تقلیل یافت؛ اما بعد از حدود سه سال، با وقوع انقلاب اسلامی آزاد شد.

«علی دانش‌پژوه» در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد و به دلیل موقعیت پدرش و رفت و آمد علما و مبارزان انقلابی به منزلشان، از دوران نوجوانی در جریان مسائل سیاسی کشور قرار گرفت. او در سال ۱۳۵۰ با عضویت در گروهی به نام «جوانان غیور شهرستان قم» عملاً وارد مبارزه علیه بی‌عدالتی‌های رژیم شاه شد و سرانجام در آبان ۱۳۵۲ دستگیر شد و بعد از سه ماه شکنجه به یک سال حبس محکوم شد و... . کتاب حاضر بخشی از خاطرات و مصائب او در دوران رژیم پهلوی است.

«عبدالله عزیزیان» در سال ۱۳۲۳ در همدان به دنیا آمد. او با تشکیل هیئت‌های مذهبی در جنوب تهران، وارد عرصه مبارزه با رژیم پهلوی شد. نخستین‌بار در پانزدهم بهمن ۱۳۵۱ به جرم مطالعه کتاب‌های ممنوعه و انجام فعالیت‌های مذهبی، در میدان میوه و تره‌بارِ انبار گندم، دستگیر و به بازداشتگاه «کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک و شهربانی»، منتقل و پس از شکنجه‌های طاقت‌فرسا، در آخرین روز همان سال آزاد شد. وی برای بار دوم، در بیست شهریور ۱۳۵۵ دستگیر و به کمیته مشترک منتقل شد و پس از شش ماه، در ۲۹ اسفند با دادن تعهد آزاد شد.

«حسن حسین‌زاده موحد» از پانزده‌سالگی فعالیت سیاسی خود را شروع کرد و سال‌ها در زندان ساواک بود. بعد از انقلاب هم به جبهه رفت و اسیر شد. در اردوگاه «تکریت»، اردوگاهی که عراق هرگز نامش را به سازمان بین‎المللی صلیب سرخ نداده بود.حسین‌زاده موحد وقتی از اسارت بازگشت، فقط سی کیلو وزن داشت، معلول بود و روی ویلچر نشسته بود. او هر شب نماز شب می‎خواند و یک شب که بیدار ‎شد تا نماز بخواند... . او تمام زندگی‎اش را برای عقیده‌اش گذاشت، برای مقاومت و مبارزه با دو دیکتاتور، تاجایی‌که از چشیدن لذت زندگی و دیدن لبخند بچه‌هایی که می‏‌توانست داشته باشد، محروم شد. او هرگز ازدواج نکرد.

سه نوجوان که یکی از آن‌ها خواننده کتاب است، انتخاب شده‎اند تا به فضا و سیاره مریخ بروند. هدف این پروژه، آماده کردن قرارگاه یکم مریخ، برای اقامت نخستین ساکنان دائمی آن است تا روزی هرفردی با هرسنی بتواند در این سیاره زندگی کند. قهرمان داستان (خواننده) در این مأموریت با خطرات واقعی روبه‏‌رو می‎شود و باید تصمیم واقعی بگیرد. این تصمیمات، سرنوشت او را در سیاره سرخ رقم می‎زند. برای این داستان ۲۴ پایان مختلف در نظر گرفته شده است؛ اما فقط یکی از آن‌ها بیانگر موفقیت نهایی قهرمان داستان است.