داستان‌های بلند

«لاک‌پشت» نام دختری است که مادرش خدمتکار است. به همین علت، آن‌ها اتاق مجانی دارند؛ اما بچه‌های این خانه‌ها هرگز با دختر خدمتکار رفتاری خوبی ندارند. هنگامی که پسرهای «کارلی» دُم گربه بیچاره لاک‌پشت را آتش می‌زنند، دخترک ساکت نمی‌ماند و ماجرا را برای پدرشان تعریف می‌کند. آقای کارلی درجا مادر لاک‌پشت را اخراج می‌کند. مادر دخترک در خانه دیگری مشغول به کار می‌شود؛ اما لاک‌پشت مجبور است از مادرش جدا شود و به خانه بستگانی برود که تا به حال آن‌ها را ندیده است و... .

«کلوی» دختربچه‌ای از یک خانواده مرفه است که هر روز در راه مدرسه آقای «بوگندو» را می‌بیند. او پیرمردی بی‌خانمان است که روی نیمکت پارک می‌نشیند. سرانجام کلوی شجاعتش را جمع می‌کند تا با این پیرمرد مهربان که چشم‌های غمگینی دارد، صحبت کند و به این ترتیب دوستی آن‌ها آغاز می‌شود. هنگامی که به نظر می‌رسد آقای بوگندو را می‌خواهد از شهر بیرون کنند، کلوی او را در انبار خانه‌شان مخفی می‌کند و در حالی که سعی می‌کند این راز را پنهان کند، متوجه می‌شود که آقای بوگندو هم رازی دارد.

«بن» از اینکه مجبور است جمعه‌ها به خانه مادربزرگش برود، خوشحال نیست. مامان‌بزرگ حوصله‌اش را سر می‌برد، او همیشه غذاهایی با کلم درست می‌کند و تلویزیونش هم خراب است. یک روز که بن برای خوردن بیسکویت به سراغ قوطی مامان‌بزرگ می‎رود، یک عالمه جواهرات گران‌قیمت پیدا می‌کند و این موضوع باعث می‌شود که درباره مامان‌برزگش کنجکاو شود و شبانه او را تعقیب کند. بن چیزهایی می‌فهمد که هرگز تصورش را هم نمی‎کرد.

«مادلین» از حشرات می‌ترسد. «تئودور» دائماً با اعضای خانواده‌اش تماس می‌گیرد تا مطمئن شود که زنده‌اند، او از مردن می‌ترسد. «لولو» از فضاهای بسته وحشت دارد. «گریسون» فوتبالیست حرفه‌ای است؛ ولی حتی با شنیدن اسم «آب»، از ترس خودش را می‌بازد. این چهار نفر به عنوان دانش‌آموز مدرسه مخفی ترس، با ترس‌های خود روبه‎رو می‎شوند. در این مدرسه، تکلیف و امتحان معنی ندارد؛ اما اگر بچه‌ها تا پایان سال بر ترس‌هایشان غلبه نکنند، می‌فهمند که مردود شدن چقدر ترسناک است.

این کتاب جلد نهم از مجموعه «مفاخر ایران» است و زندگی «شیخ شهاب‌الدین سهروردی» را شرح می‌دهد. او در دهکده سهرورد به دنیا می‌آید. این دهکده امروز وجود ندارد تا سراغ کودکی‌های شیخ را از کوچه‌های آن بگیریم و هیچ کتابی درباره زندگی شیخ نوشته نشده و حتی نمی‌دانیم که او در چه سنی به قتل رسیده است. بنابراین، نوشته‌های کتاب حاضر از خیال بیشتر بهره گرفته است تا واقعیت؛ اما از افکار و عقاید شیخ بسیار می‌دانیم و این آگاهی از لابه‌لای بیش از پنجاه اثر او به دست آمده است.

همه بچه‌ها، دبیرستان را سخت‌ترین دوره درسی‌شان می‎دانند؛ اما برای «ترنت»، سال پنجم دبستان سخت‌ترین سال زندگی‌اش بود. همان سال که در بازی هاکی با یک ضربه کوچک و خیلی اتفاقی که ترنت به سینه «جرد ریچاردز» زد، او به زمین افتاد و دیگر بلند نشد. هیچ‌کس نمی‌دانست که جرد بیماری قلبی داشت و حالا همه مردم شهر از او متنفر هستند. شاید دوره دبیرستان برای ترنت شروعی تازه باشد.

مرد هنوز می‌خواهد بخوابد؛ اما دخترش او را بیدار می‌کند و می‌گوید: «صبح به خیر آقای فرماندار! نتیجه انتخابات اعلام شده است و حالا شما فرماندار هستید.» مرد باورش نمی‌شود که فرماندار شده است. حالا تمام مردم شهر، چشم امیدشان به اوست و باید بار سنگین مسئولیت فرمانداری را به دوش بکشد! آیا او از عهده این کار سخت بر‌می‌آید؟

«صبحی» نام پناهجویی است که در اردوگاه به دنیا آمده است و فقط زندگی پشتِ حصارها را می‌شناسد. «الی»، بهترین دوست صبحی، یک انبار مخفی دارد. آن‌ها وسایلی را برای مردم اردوگاه می‎برند و در برابرش چیزهایی می‌گیرند؛ اما الی مجبور است مرتب جای انبار را عوض کند؛ چون اگر مأمورها پیدایش کنند، به دردسر می‌افتند. روزی صبحی با دختری به اسم «جیمی» آشنا می‌شود که در سمت دیگر حصار زندگی می‌کند و... .

«کرو»ی دوازده ساله تمام زندگی‌اش را در جزیره‌ای کوچک و جدامانده از بقیه جزیره‌های سرد و زیبای ایالت «ماساچوست» گذرانده است. او وقتی فقط چند ساعت از تولدش گذشته بود، سوار بر قایقی کوچک در دریای‌ بی‌کران رها شد. تنها دوستان و هم‌صحبت‌هایش، «اُش»، مردی که او را از دریا گرفته و بزرگ کرده و خانم «مگی»، همسایه تندخو و در عین‌ حال مهربانش در آن سوی آبراه هستند. کرو همیشه نسبت به دنیای اطرافش کنجکاو بوده است؛ اما یک شب با دیدن آتش مرموز و عجیب در آن سوی آب، پرسش‌هایی درباره گذشته در قلبش شکل می‌گیرد و حوادث پشت سر هم رخ می‌دهند و کرو را در مسیر کشف حقیقت و البته خطر به پیش می‌رانند.

در سال ۱۹۴۳ و بحبوحه جنگ جهانی دوم، زندگی آرام «آنابلِ» دوازده ساله به تب و تاب افتاد؛ البته دلیلش فقط جنگ نبود، بلکه دختری به نام «بتی» بود که به تازگی به دهکده آن‌ها آمده بود. بچه‌های مدرسه از بتی می‌ترسیدند، آنابل هم همین‌طور؛ اما او به خودش اجازه نمی‌داد که با یک کتاب و یک سیب در طویله پنهان شود و اتفاق‌ها بدون او رخ دهند. آنابل یاد گرفت که حرف‌ها و کارهایش اهمیت دارند؛ آن‌قدر که مطمئن نبود بخواهد بارِ آن همه مسئولیت را به دوش بکشد.