داستان‌های تخیلی

دکمه پلاستیکی سیاه از لباس پسرکی کَنده می‎شود و روی زمین می‌افتد. هیچ‌کس متوجه او نمی‌شود و دکمه غصه می‌خورد. دکمه هرروز ماجرایی را پشت سر می‌گذارد. او آرزو می‌کند کاش دکمه لباس پادشاه بود تا در قصر به راحتی زندگی کند؛ اما او فقط یک دکمه است! روزی خیاطی او را پیدا می‎کند و... . هردکمه‌ای به کاری می‎آید؛ ولی او فقط یک دکمه پلاستیکی است تا اینکه روزی خیاط او را به پسرکی می‎دهد و پسرک دکمه را در جیبش می‎گذارد. دکمه فکر می‌‏کند برای همیشه زندانی شده است؛ اما حقیقت چیز دیگری است.

مترسکِ تنهایِ تو باغچه، حرف‎های کبوترها را درباره دروغ پینوکیو و دراز شدن دماغش شنید و با خودش فکر کرد که اگر هم دروغ بگوید، هیچ‌وقت دماغش دراز نمی‌شود؛ چون یک مترسک است. او گفت: «من مهربان‏ترین مترسک دنیا هستم!». ناگهان اتفاق عجیبی افتاد و... . مترسک دوباره با حرف‌های کبوترها، متوجه شد که اگر دروغش را پس بگیرد، دماغش کوتاه می‎شود. بنابراین... .

«ببری» با هیولای زیر تختش دوست است. آن‌ها هرشب، قبل از خواب با هم بازی می‏‌کنند. هیولا هیچ‌وقت ببری را نمی‏‌ترساند؛ چون دوست‌های خوبی هستند؛ اما هیولا باید کسی را بترساند، برای همین وقتی ببری می‌‏خوابد، هیولا همه خواب‌های بد او را می‎ترساند و آن‌ها را دور می‏‌کند؛ اما این‎بار خواب‌ بد، جایی کمین کرده ‌است و هیولا به تنهایی حریفش نمی‎شود و... .

«مولی» دوست دارد به شهر بازی برود. آنجا همراه دوستانش خیلی خوش می‏‌گذرد. با هم به اتاق خنده می‎روند، سوار چرخ‌فلک می‎شوند، اسب‌‍سواری می‌‏کنند و نمایش عروسکی می‌‏بینند. راستی مولی یک سکه دارد و می‌‏تواند برای خودش و دوستانش بادکنک بخرد. او چندین بادکنک می‌خرد؛ ولی ناگهان از زمین بلند می‌شود و... . بادکنک‌ها مولی را با خود می‌‏برند. چه اتفاقی برای او می‌‏افتد؟

لاک‎پشت خیلی عجله دارد. او دنبال یک چیز قرمز است و وقت ندارد با کسی حرف بزند؛ اما چه چیز قرمزی؟ گل‎‌های رُز راکون؟ جوراب‌های بز؟ یا سقف خانه روباه؟ همه همسایه‎ها می‎خواهند بدانند. برای همین دنبالش راه می‎افتند. وقتی لاک‌پشت بالاخره می‏‌ایستد، هیچ‎چیز قرمزی وجود ندارد؛ اما ناگهان همه آن را می‌‏بینند، یک چیز قرمزِ قرمزِ قرمز!

قورباغه زبر و زرنگ کنار دریاچه آبی زندگی می‌‏کند. روزی قورباغه می‌‏بیند که دریاچه خشک شده است! دریاچه می‎گوید رود بزرگ هرروز برایش آب می‎آورد؛ اما چندروز است که نیامده است! قورباغه سراغ رود بزرگ می‎رود و متوجه می‎شود که چندروز است باران نباریده و رود خشک و بی‌آب است. قورباغه به سختی نزد ابر سفید می‎رود و از او می‌‏خواهد که روی رود بزرگ ببارد... .

آدم‌هایی بودند که هر کدام با سه یا چهار کلاه به طرف خانه‌هایشان می دویدند. برای هریک از اعضای خانواده کلاهی به دست آورده بودند. یک خواهر روحانی هم از راه رسید و کلاه های کوچکی برای بچه های یتیم جمع کرد. هر چه مردم بیشتر کلاه ها را جمع می کردند، از آسمان بیشتر کلاه می بارید. کلاه خیابان‌ها و بالکن ها را پر کرده بود؛ کلاه های بچه ها؛ بره ها؛ شاپوها و ....
کتاب شامل بیست داستان و هر داستان سه پایان متفاوت دارد که خواننده می‌تواند هر کدام را دوست داشت، انتخاب کند.

صبح روز جشنی باشکوه، ساحره فروشگاه اسباب بازی های جذابش را باز می کند و قطاری برقی و فوق العاده زیبا، به نام زوربین لاجوردی را بیرون می کشد و آن را در ویترین فروشگاهش می گذارد. با آمدن این قطار، همه اسباب بازی ها جان می گیرند. اسباب بازی ها وقتی پسری کوچک و فقیر را می بینند که نمی‌تواند اسباب بازی دلخواهش را بخرد، تصمیم می گیرند فرار کنند تا پیش پسرک بروند و سفری پرماجرا را شروع کنند. آیا اسباب بازی ها به پسرک فقیر می رسند؟ چه سرنوشتی در انتطارشان خواهد بود؟

یاس پسری است که با بچه های هم سن و سالش فرق دارد. صدای یاس آنقدر بلند است که می تواند مثل گردباد بپیچد، پنجره ها را بشکند و خرابی به بار بیاورد. بالخره یک بار ناخواسته با صدایش کاری می کند که میوه ها از درخت می افتند و مردم عصبانی روستا با القابی مثل جادوگر، شیطان و .. او را آزار می دهند. یاس روستا را ترک می کند. می رود و می رود تا از دیار دروغگویان سر در می آورد؛ سرزمینی که همه چیز در آن وارونه است، حتی حیوانات هم نمی توانند صدای واقعی خودشان را به زبان بیاورند و .... آیایاس می تواند این طلسم شوم را از دیار دروغگویان بردارد؟ آیا صدای جادویی اش می تواند به کمکش بیاید؟

«چوچو» لوکوموتیو بخار کوچولویی بود که با واگن‌های پر از مسافر و بارها و بسته‌های پستی، از ایستگاهی در شهر کوچک به ایستگاه مهمی در شهر بزرگ می‌رفت و برمی‎گشت. روزی فکر کرد که چقدر از این کار خسته شده است و اگر این واگن‌ها نباشند، می‎تواند به تنهایی، خیلی راحت و آسان حرکت کند. آن وقت همه مردم او را نگاه می‏‌کنند و می‏‌گویند: «به‌به! چه قطار زرنگی!». روز بعد چوچو به تنهایی راه افتاد و...؛ اما او بدون لوکوموتیو‌ران و مأمور سوخت تا کجا می‎توانست پیش برود؟